Waterplanten met drijvende bladeren zoals de waterlelie (Nymphaea sp.) hebben uiteraard geen tekort aan water. Hun huidmondjes van belang voor de gaswisseling liggen aan de luchtzijde van het blad. Om te kunnen drijven hebben de bladeren grote luchtholtes. Ook in de stengels en de wortels komen luchtholtes voor die ook een rol spelen bij de zuurstof voorziening. Omdat de bladeren drijven zijn ze aan de zon blootgesteld en is dus vaak toch een vrij dikke bovenepidermis aanwezig die de stralingsschade beperkt. Het vele licht kunnen deze soorten opvangen dankzij het goed ontwikkelde palissadeparenchym waarin talrijke chloroplasten voorkomen.
Drijvende waterplant: voorbeeld - de waterlelie
Dwarsdoorsnede door een blad van de waterlelie. Labels in het linkse plaatje: 1 bovenepidermis, 2 huidmondjes, 3 luchtholtes onder huidmondjes, 4 palissade parenchym, 5 spons parenchym, 6 luchtholtes, 7 sclereiden, 8 houtvaten, 9 bastvaten, 10 onderepidermis
Links naar de plaatjesgalerij: klik op de plaatjes
